É moi común diferenciar entre xogadores competitivos e xogadores de adestramento. O segundo son aqueles capaces de facer mellores aos seus compañeiros e equipo durante un adestramento pero que o día do partido o seu rendemento diminúe. E é que non é o mesmo adestrar que competir, sobre todo cando falamos de alto rendemento deportivo.

Durante o adestramento os deportistas adquiren, perfeccionan e consolidan todos os contidos e recursos útiles que require a práctica deportiva de maneira que conseguen optimizar esas posibilidades de face á competición real.

Diferenza entre rendemento no adestramento e na competición.

É por tanto evidente que canto máis se traballe durante o adestramento máis probabilidade de éxito competitivo existe. Con todo, habemos de diferenciar entre o rendemento no adestramento e o rendemento na competición, sendo ambos os tipos necesarios para a mellora da práctica deportiva.

O rendemento no adestramento fai referencia á asimilación da información, a execución e o desenvolvemento dos hábitos, aptitudes e mellora dos contidos técnico-coordinativos, táctico-cognitivos, físico-condicionais e psicolóxicos do deportista.

Doutra banda, o rendemento na competición implica a posta en práctica eficiente e dos recursos dispoñibles que se aprenderon durante o adestramento en función das demandas específicas do xogo real. É a máis pura resolución de problemas no menor tempo posible e co maior éxito posible.

A psicoloxía deportiva pode axudar a alcanzar os obxectivos de ambos os rendementos tendo en canta 5 aspectos:

1. Obxectivos xerais. 
2. Obxectivos específicos.
3. Demandas situacionais
4. Actuación dos deportistas. 
5. Valoración do rendemento. 

Nesta táboa pódese apreciar por tanto as características diferenciais do rendemento deportivo no adestramento e na competición segundo estes aspectos.

Por tanto, o traballo de rendemento no adestramento debe ir vinculado directamente co traballo no rendemento na competición xa que non é unha relación plenamente bidireccional. O xogador competitivo en partido, ao ver os seus resultados reflectido no que para en teoría é o importante, resta importancia á súa preparación nos adestramentos (caso Romario na década dos 90 no F.C. Barcelona, xogador de fútbol que rendía no partidos pero non no adestramento).

Labores básicos do adestramento deportivo.

Para lograr a mellora no rendemento no adestramento, o traballo do adestrador asesorado ou non por un psicólogo deportivo débense fundamentar en cinco alicerces fundamentais:

1. Planificación do adestramento.
2. Adherencia ás sesións de adestramento.
3. Ensino-Aprendizaxe de habilidades e condutas relevantes e por contidos deportivos. 
4. Ensaio repetitivo das habilidades e condutas: adestramento en si.
5. Exposición e ensaio baixo condicións de competición.

Ademais, debemos ter claro a idade e o tipo de deportista co que estamos a traballar para delimitar en que punto debemos facer máis énfase no traballo, diferenciando así entre os deportistas de iniciación, os deportistas de elite e aqueles deportistas de iniciación.

Pon un psicólogo deportivo no teu club, para xestionar, observar, avaliar, corrixir e asesorar as condutas dos teus xogadores en busca da eficiencia e o rendemento deportivo.