Vivimos nunha sociedade acelerada na que parece que o que non vive tenso é o fracasado. Andar sempre a lume de biqueira de traballo e de tarefas por facer converteuse en sinónimo ficticio de éxito. Con todo, é conveniente coñecer estratexias para afrontar os niveis elevados de estrés, xa que cando pasamos os niveis óptimos de resistencia á tensión poden xurdir problemas que rompan o equilibrio das nosas vidas.
Definición de estrés.
O estrés un proceso psicolóxico que se crea ante unha situación esixente do organismo fronte á cal non temos suficiente información ou respostas adecuadas para resolvela polo que se activan mecanismos psicofisiológicos que nos permiten recoller máis información e procesala de forma máis rápida para resolver a demanda esixida de forma adecuada.
O estrés é un proceso adaptativo que implica actividades emocionais e motivacionales que nos permite resolver problemas. É por tanto beneficioso para as nosas vidas diarias, pero ten un límite que si se excede pode ter repercusións negativas sobre a saúde.
A Organización Mundial da Saúde (OMS) defíneo como un conxunto de reaccións fisiológicas que prepara ao organismo para a acción.
>> Artigo relacionado: Cando a ansiedade é a solución e non o problema.
Diferenzas entre tensións e ansiedade.
A ansiedade require dos recursos da tensión para a súa afrontamiento polo que en ocasións son difíciles de diferenciar, sobre todo en situacións extremas de activación. A principal diferenza entre tensión e ansiedade é emocional. A tensión pode ter un ton hedónico positivo ou negativo en función da emoción que se necesite para liquidar a demanda. Con todo, a ansiedade o afecto mostrado sempre é negativo. Ademais, a tensión é un fenómeno proactivo e versátil mentres que a de ansiedade é unha situación emocional carente de alternativas de resposta.
Síndrome xeral de adaptación: efectos negativos da tensión.
- Efectos físicos: tensión muscular (pescozo, ombreiros, trapecios…); cefaleas tensionales; malestar estomacal; taquicardias; falta de aire; tremores, sudoración, etc.
- Efectos emocionais: irritabilidad, impaciencia, ansiedade, falta de concentración, negativismo, falta de interese, etc.
- Efectos comportamentales: trastornos do apetito; abuso de drogas; insomnio; aceleración e bloqueos mentais; malas relacións interpersoais.
Simbólicamente, podémolo comparar coa tensión física que unha goma elástica soporta cando tiramos dela, aínda que é capaz de volver ao seu estado natural de equilibrio si sometémola a moita tensión pode chegar a romper.
18 estratexias de afrontamiento fronte o estrés.
O afrontamiento ou coping fronte o estrés fai referencia ao esforzo cognitivo e conductual e de carácter cambiante que se realiza para manexar as demandas específicas externas ou internas que son avaliadas de forma desbordante para a persoa.
Son diversas as estratexias de afrontamiento fronte á tensión, recollemos aquí as 18 estratexias máis importantes segundo a ciencia recompiladas por Fernández-Abascal (2003):
- Reevaluación positiva. Afrontamiento activo enfocado a crear un novo significado á situación problema, tentando sacar a parte positiva.
- Reacción depresiva. A persoa sente desbordada pola situación e enfócaa de maneira pesimista.
- Negación. Ausencia de aceptación do problema, polo que se evita distorsionando a realidade para que a súa valoración sexa acorde coa nosa valoración.
- Planificación. Análise racional do problema para xerar estratexias que poidan alterar a situación problema.
- Conformismo. Dáse cando o individuo ten sensación de falta de control persoal sobre as consecuencias do problema e acepta a situación tal e como vén.
- Desconexión mental. Pensamentos distractivos para evitar pensar no problema. É o que sucede cando aplicamos a técnica do oso polar.
- Desenvolvemento persoal. A situación supón un estímulo de aprendizaxe que serve para mellorar as nosas capacidades persoais.
- Control emocional. Regularización dos recursos para mamenar ou ocultar os nosos sentimentos.
- Distanciamento. Supresión cognitiva dos efectos emocionais que carrexa o problema.
- Supresión de actividades distractoras. Procura de solucións centrándose exclusivamente no problema obxectivo.
- Refrear o afrontamiento. Non facer nada ata que non se teña máis información sobre o problema.
- Evitar o afrontamiento. Non facer nada pero coa previsión de que calquera cousa que fagamos pode empeorar a situación.
- Resolución do problema. Realización dunha acción directa e racional para solucionar o problema.
- Apoio social ao problema. Buscar información e consello nos demais sobre as posibles solucións ao problema.
- Desconexión comportamental. Evitación da solución ao problema.
- Expresión emocional. Manifestacións expresivas da reacción emocional froito do problema.
- Apoio social emocional. Procura de comprensión nos demais sobre a situación problema.
- Resposta paliativa. Procura de situacións que evitan a situación estresante ou nos fan sentir mellor (comer, fumar, beber…)
Como se pode observar non todas as respostas de afrontamiento, aínda que teñan éxito para aliviar a tensión poden ter efectos negativos, coma se de efectos secundarios tratásese polo que o propia afrontamiento si non é en positivo pódese volver patolóxico. Si unha estratexia funciona manterase en repetidas ocasións polo que elixir a máis saudable e a que nos achegue maior resiliencia será clave para caer en resolucións de problemas vanales e pouco construtivas para o noso desenvolvemento persoal.
>> Artigo relacionado: Resiliencia: factores de mellora.
Saúde e estrés: persoas con alta resistencia á tensión.
En xeral, as persoas cunha predisposición saudable ante situacións estresantes confiren certas características de personalidade resistentes á tensión que xeralmente se basean en posuír crenzas persoais nas que predominan a sensación de dominio (locus de control interno) e a confianza na resolución do problema (autoeficacia). A estes dous trazos únenselles trazos da personalidade como o optimismo ou un bo sentido de coherencia. Tendo en conta estes trazos poderiamos dicir que as persoas con alta resistencia á tensión comparten este catro características principais:
- Aceptan os cambios. Xa sexan positivos ou negativos. Son percibidos como algo inevitable da vida. Para estas persoas os cambios poden ser unha oportunidade de crecemento máis que unha ameaza á súa propia persoa. Son persoas cunha alta resiliencia.
- Non son catastrofistas. Non fan avaliacións negativas e sen remedio.
- Teñen unha alta autoeficacia percibida. É dicir, confían nas súas propias capacidades para solucionar problemas. Percíbense como persoas valiosas.
- Son seres sociais. senten fortemente involucrados con familia, amigos ou compañeiros polo que a súa rede de apoio é ampla.
- Alto sentido do compromiso. Son persoas con alta capacidade de dedicación e dirección na súa vida e obxectivos persoais.
_
Referencias:
Fernández-Abascal, E.G., Jiménez, M.P., Martín M.D. (2003). Emoción y Motivación: La adaptación humana. Madrid: Ed. Centro de Estudios Ramón Areces.
>> Artigo relacionado: Autoeficacia profesional: un empuxón cara ao éxito laboral.
como se dice la pagina??