A técnica de dinámica de grupos Phillips 66 foi creada por J. Donald Phillips, do Michigan State College. O seu nome deriva do apelido do propio autor e do feito de que 6 persoas discuten un asunto ao longo de 6 minutos. É eficaz en equipos extensos, de bastante máis de 20 persoas.
Os obxectivos principais desta técnica son principalmente tres:
Ademais, esta técnica desenvolve a de síntese e a concentración, axuda a superar as inhibicións para dialogar fronte a outros, estimula o sentido da responsabilidade e dinamiza e distribúe a actividade dos grandes grupos de persoas.
O obxectivo principal é conseguir que se participe de forma democrática en grupos amplos. Da mesma forma que o expresou o seu autor: “No canto dunha discusión controlada por unha minoría que ofrece contribucións voluntarias mentres o tempo permíteo, a discusión 6.6 proporciona tempo para que participen todos, prové o branco para a discusión por medio dunha pregunta especifica coidadosamente preparada, e permite unha síntese do pensamento de cada pequeno grupo para que sexa difundida en beneficio detodos “.
A Phillips 6.6 podería ser aplicada en bastante distintas situacións e con diversos propósitos, sendo un método flexible. Imos explicar o seu funcionamento.
Esta técnica necesita de escasa preparación. Bastará con que quen a aplique coñeza o método e posúa aptitudes para polo en práctica. O asunto ou problema por discutirse podería ser previsto, ou ben xurdir dentro do desenvolvemento da reunión. Non é habitual reunir ás persoas para facer un “Phillips 66”, senón que a técnica utilícese durante un momento determinado da reunión, cando se considera máis apropiado intervir a través desta ferramenta de dinamización de grupos.
O funcionamento desta técnica baséase en catro pasos fundamentais:
O facilitador ou outra persoa anotan unha síntese fiel dos informes lidos polos secretarios. De tal modo que todo o conxunto entenda os resultados que se obtiveron, extrae as conclusións sobre eles e faise un resumo final cuxa natureza dependerá do asunto, pregunta ou problema que se expuxo.
Cando o grupo non é o bastante numeroso teñen a posibilidade de formarse subgrupos de 3 ou 4 membros. Con todo non é correcto conformar equipos de bastante máis de 6 persoas, xa que a colaboración veríase afectada. Si as persoas son descoñecidas entre si a relación vai ser favorecida cunha breveo presentación anterior a empezar o labor do subgrupo.
O facilitador pode aumentar o tempo de discusión si o tema é o suficientemente interesante para todas as partes ou para axudar na redacción do resumo.
É adecuado que a pregunta ou asunto en controversia sexa redactada nunha lousa ou similar e quede á vista de todos.
Nas primeiras vivencias proporanse temas simples, formulados con claridade e exactitude. O facilitador debería actuar con sinxeleza e naturalidade, estimulando o interese pola actividade. Non debería facer nin unha avaliación das ideas ou respostas achegadas polos subgrupos; é o conxunto quen debería xulgalas.
Nunha fase de máis experiencia existe a posibilidade de dedicar diversos temas a cada subgrupo ou a moitos deles. No posible a pregunta ha de ser das que esixen respostas de tipo “sumatorio”, non de contraposición. Exemplo: mencione razóns, que consecuencias tería, cantos compoñentes necesítanse, que propiedades ten, etcétera.
O Phillips 6.6 pode usarse tanto en clases habituais como en eventos especiais de grupos. Non é de seu unha técnica de aprendizaxe, non ensina coñecementos novos nin dá información (salvo a ocasional que apareza na interacción). Permite, con todo, a confrontación de ideas ou puntos, o esclarecemento e enriquecemento recíproco, ademais da actividade e colaboración de todos os membros, estimulando sobre todo aos máis tímidos, indiferentes ou introvertidos.
Nun grupo de discusión o Phillips 6.6 é eficaz para obter inmediatamente opinións desenvolvidas por subgrupos, convenios parciais, decisións sobre metodoloxías de traballo, recomendacións de actividades, traballos de repaso e de comprobación inicial da información, como antecedente de tentar un novo asunto a traballar.
Ademais pódese utilizar esta técnica na a aula para indagar o grao xeral de información que teñen os estudantes sobre un asunto; para levar a cabo e atopar aplicacións a un asunto apreso teoricamente.
É útil tamén para realizala despois de calquera actividade desenvolvida colectivamente (clase, conferencia, charlas, película, experimento, partido, deporte, etc.) de maneira que podería ser avaliada ou apreciada en poucos minutos mediante esta técnica.
