Educación Organizacións Profesión Saúde

Diferenzas entre coaching, psicoterapia, mentoring, counseling, asesoramento, orientación…

diferencias entre psicoterapia y coaching

Coaching

, psicoterapia, asesoramento,counseling,mentoring,orientación, etc…Unha chea de conceptos, pero cal é o que necesitas? Hoxe en día existen multitude de termos para definir unobxectivo comúna todos eles que, cos matices específicos para cada caso, poderíase resumir como:propiciar a melloría persoal do individuo e a súa conduta, así como o seu desenvolvemento persoal nos diversos ámbitos da vida.

Antes de empezar. O psicólogo, profesional do comportamento humano.

Como sempre lembramos, o profesional especializado no comportamento humano é opsicólogo. A psicoloxía é a ciencia encargada de trasladar os seus coñecementos en beneficio do comportamento humano, xa sexa mediante psicoterapia,coaching,mentoring, asesoramento,cousenlingouorientación. Un psicólogo pode ser todo iso, pero todos eses non teñen porqué ser psicólogos.

No entanto, cabe lembrar que aínda que o psicólogo sexa o especialista enconduta humana, existen outros profesionais especializados nalgunhas destas ferramentas de desenvolvemento persoal que realizan tamén estas funcións, salvo a psicoterapia sobre a saúde que só poden realizala especialistas en psicoloxía clínica e sanitaria. Outros profesionais que realicen en certo xeito funcións de melloría persoal do individuo poden ser os educadores, mestres, pedagogos, psicopedagogos, adestradores deportivos profesionais, terapeutas, traballadores sociais ou mesmo os tan de modacoach(executivo, educativo, laboral, persoal, etc.) a condición de que estean debidamente formados nas competencias relacionadas.

En caso de dúbida, consulta sempre con unpsicólogo,non vaias crear na trampa da estafa de ocoachingcomo criticou o humorista David Broncano e lembrabamos en leste outro artigo:A estafa do coaching, unha crítica humorística de David Broncano (VÍDEO).

Diferenzas entrecoaching, psicoterapia, asesoramento,mentoring, consuelinge orientación.

Si tes présa e non queres lerche o artigo enteiro, nin learche con tanta terminación “-ing”,o paralelismo básico de cada termo, desde o meu punto de vista, é a que segue:

  • Coaching: adestramento.
  • Psicoterapia: mellora problemas da saúde.
  • Asesoramento: transferencia de coñecemento.
  • Mentoring: tutorización.
  • Counseling: consello, consulta.
  • Orientación: guía.

>> Artigo relacionado:Diferenzas entre Orientación Profesional, Vocacional e Laboral.

En fin, vaiamos ao gran.

Para mostrar as diferenzas entre termos colleremos como referencia a ocoachinge o resto, xa que o coaching está tan de moda que quizais sexa o termo que necesite maior aclaración:

Diferenza entrecoachinge psicoterapia.

Sintetizando, o coaching está orientado á mellora do desempeño persoal e profesional co fin de alentar un 0maior desenvolvemento do propio potencial.

Ocoachingestá enfocado a guiar ou adestrar a persoas que non teñen un problema de saúde mentres que apsicoterapiacéntrase en resolver problemas de índole patolóxica, a problemas psicolóxicos diagnosticados.

Ocoachingtraballa con clientes (ocoachee) que buscan mellorar o seu desempeño e potencial nunha área concreta (executivo, educativo, deportivo, persoal…) e na psicoterapia os clientes son á súa vez pacientes cunha patoloxía, a cal é a que lle impide desenvolver as súas habilidades persoais e o seu desenvolvemento persoal.

En ocoachingé o cliente o responsable en desenvolver as súascompetencias. É como o que vai ao ximnasio, por moito que o adestrador dígalle que ten que saír a correr, o responsable de saír a correr é cliente. Mentres tanto, opsicoterapeutadesenvolve as competencias necesarias xunto co cliente para lograr o obxectivo.

>> Artigo relacionado:Adestrar para adestrar. A importancia de formarse en competencias.

En ocoaching, é o cliente o que propón as metas e o que alcanza os obxectivos polos seus propios méritos. En apsicoterapiaa intervención é máis directa eé o psicoterapeuta o que establece os obxectivose tenta que o paciente o alcance coa súa axuda.

Iso si, ambos os termos comparten parte dos obxectivos finais, ideas e mesmo ferramentas.

Diferenza entrecoachinge asesoramento psicolóxico.

Neste caso, oasesoramentotrátase dun proceso máis lineal onde o asesor atópase levemente por encima do cliente, no sentido de que o cliente acode a oasesorporque cre que é unprofesional expertonunha materia que o cliente non domina. Por tanto, transfírese coñecemento. Exemplo: non sei realizar unha tarefa (por exemplo, unha técnica de dinámica de grupo) e acudo a un asesor, neste caso un psicólogo, para que me informe, forme ou execute unha tarefa para a cal el é o experto.

No caso de ocoachingo proceso non é lineal, senón bidireccional. Baséase nun diálogo entrecoachecoachee(cliente) a un mesmo nivel, a pesar de que sexa ocoacho que coñece as ferramentas de mellora. É o cliente o que termina realizando a tarefa, tras a utilización do adestramento ou as pautas consesuadas coa súacoach. Como exemplo, é o mesmo que preparar un maratón, podes contratar a un adestrador para que prepáreche pero a persoa que realizará a carreira e chegará á meta serás ti, de feito o adestrador é probable que nin sequera corra o maratón, porque quizais nin el mesmo estea capacitado para facelo. Quen di unha meta deportiva, di unha meta persoal, empresarial ou educativa.

Diferenzas entrecoachingementoring.

En omentoring, para poder axudar ao alumno, omentorha de ser un experto na materia na que se está traballando e exercer desde aí de guía e titor cara ao obxectivo marcado, que tanto pode ser formativo como ter unha meta máis definida no tempo (elaborar un traballo de fin de carreira, iniciar unha empresa, aprender un oficio, etc.).O mentor por tanto o que fai é transmitir a súa experiencia, a parte do seu coñecemento, no campo tratado. O cliente neste caso é unaprendiz(mentoree).

Doutra banda, o coach non necesita coñecer nada achega do traballo do cliente. Ocoachingaxuda a descubrir o propio potencialdo seu cliente actuando comofacilitador.Ademais, ocoachha de evitar transferir experiencias propias.

En ambos os casos falamos de dar consellos e tentar que o cliente os interiorice.

Diferenzas entrecoachingecounseling.

Neste caso ocounselingcomparte certas características co asesoramento psicolóxico e ocoaching.Ocounseloré aquela persoa á que se acode para realizar unha consulta determinada, na que o cliente (counselee) espera recibir un asesoramento, indicación, orientación ou información que lle sexa útil para mellorar unha situación persoal de calquera tipo (profesional, educativa, persoal, etc.) que lle facilite a toma de decisión de forma autónoma. Ocounselingé unha ferramenta máis global da cal se nutren o resto.

Porcounselingquizais non sexa coñecido, pero realmente é gran parte do traballo realizado nas consultorías psicolóxicas xa que o seu carácter máis xeral engloba moito máis a mellora do desenvolvemento persoal que ocoachingou omentoring, máis focalizados na consecución dunha meta concreta. Ocounselingpropicia máis odesenvolvemento integral da persoatanto a nivel psicolóxico, social, profesional e vital en xeral.

Diferenzas entre coaching e orientación.

En psicopico.com atópase un artigo relacionado directamente con este aspecto o cal sugieron a súa lectura:Diferenzas entre orientación profesional, laboral e vocacional.

A orientación, tal e como se coñece fai referencia a ámbitos como o orientador educativo, laboral, profesional ou mesmo o orientador familiar. Un bo orientador ha de coñecer boa parte das características do resto de ferramentas.

Un exemplo práctico do que é un psicoterapeuta, uncoach, un asesor, un mentor, uncounselorou un orientador.

Por si aínda non quedou do todo claro, poñamos un exemplo sinxelo. Imaxina que queres montar unha empresa por primeira vez e non sabes como facelo, poderás solicitar axuda a un ou outros en función das túas necesidades é dicir:

  1. Si non sabes que tipo de empresa montar, necesitas un orientador.
  2. Si sabes que tipo de empresa montar e tes coñecementos sobre a materia, pero non sabes como conseguir o obxectivo, necesitas uncoach.
  3. Si sabes que tipo de empresa montar pero gustaríache adquirir experiencia e che tutoricen, necesitas un mentor.
  4. Si queres montar unha empresa pero non sabes por onde empezar, necesitas un asesor.
  5. Si queres montar unha empresa pero non tes tempo, non te organizas e supérache a situación, necesitas uncounselor.
  6. Si queres montar unha empresa, pero queres ter de socio a un amigo imaxinario, necesitas un psicólogo clínico e a súa posterior psicoterapia.

Podes cambiar o termo “empresa”, por calquera outro tipo de aspecto (unha carreira universitaria, un obxectivo deportivo, unha relación persoal, etc.).

A psicoloxía como ferramenta de mellora, en multitude de ámbitos.

Lembra ademais, que apsicoloxíae por tanto o psicólogo é o especialista en comportamento humano, que poderá estar especializado e elixir cada unha destas ferramentas en función das necesidades para contribuír á mellora persoal. Os psicólogos poden axudarche en diversas facetas, existen psicólogos do deporte, educativos, clínicos, industriais, das organizacións e de traballo, psicólogos orientadores (educativos, profesionais, vocacionais, laborais, familiares), psicólogos especialistas en mercadotecnia e publicidade, psicólogos sanitarios, psicólogos clínicos, psicólogos especialistas encoaching, asesores psicolóxicos, psicólogos sociais e de intervención social, especialistas en habilidades sociais, especialistas en intelixencia emocional, psicólogos forenses, penais, mediadores, peritos e un longo etcétera máis.

Todo isto dígoo por seguir loitando contra o encasillamiento da figura do psicólogo. Ir ao psicólogo non ten porqué implicar un problema mental. Non lle teñas medo, nin sintas vergoña por asistir a un psicólogo e empeza a adestrar a túa mente.

Quedouche algo máis claro? En caso de dúbida deixa o teu comentario e entre todos poderemos solucionala e seguir ampliando a información do artigo.

Iván Pico

Director y creador de Psicopico.com. Psicólogo Colegiado G-5480. Graduado en Psicología. Diplomado en Ciencias Empresariales y Máster en Orientación Profesional. Máster en Psicología del Trabajo y Organizaciones. Posgrado en Psicología del Deporte y Entrenador Profesional de Futsal Nivel 3. Visita la sección "Sobre mí"para saber más. ¿Quieres una consulta personalizada? ¡Contacta conmigo en https://ivanpico.es/!

12 Comentarios

Click aquí para dejar un comentario

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

  • Los primeros que lo tendríamos que tener muy claro somos los psicólogos, sobre todo desde la ética debemos enfocarnos y derivar a las personas según sus necesidades.

    Muy claro el articulo, de fácil comprensión, entre tanta terminología es fácil perderse.

    Comparto las ideas que expresas y también me ha gustado la clave de humor con el video de Broncano.

    • ¡Hola Jimena!
      Gracias por tu comentario y palabras. Sí, el principal objetivo del artículo es explicarlo de manera clara y sin rodeos lo que es cada cosa. El profesional de cada rama debe asumir su propia ética profesional y derivar al especialista que más se adapte a las necesidades de cada caso. La psicología no solo es sanitaria, pero deben estar claros los límites. Creo que es una buena forma de valorar las funciones globales de la psicología para que los clientes sepan a donde acudir sin miedo a ir a un psicólogo sin prejuicios ni etiquetas mal construidas.

      Un saludo,

      Iván Pico

  • Hola Iván,
    felicidades por tu artículo, aclara muchos conceptos y amplía las funciones a las que nos podemos dedicar los psicólogos, pero aún me queda alguna duda 🙂

    Acabo de terminar mi grado en Psicología, y mi duda es: ahora mismo, sin ningún estudio más ¿puedo realizar legal y éticamente funciones de psicoterapeuta, coach, asesor, counselor u orientador? Tengo claro que voy a seguir formándome (en la medida en que mi trabajo y familia me lo permita, tal y como he realizado el grado), pero me gustaría empezar a ejercer de psicóloga y me cuesta ver la luz. Inicié los estudios de grado con una cierta edad, con vocación de ayudar a las personas, y ahora una vez finalizados veo más impedimentos que salidas.

    Espero puedas darme un poco más de luz, y te felicito por tu artículo.
    Saludos cordiales,

    • ¡Hola!
      Muchas gracias por tu comentario. Pues para resumirlo bien, básicamente una vez terminada la carrera lo único que te impide legalmente realizar esos trabajos que dices son aquellas actividades que esté restringidas a tener en posesión un título habilitante. Es decir, no podrías ejercer en el ámbito de la salud sin tener el título de Máster en Psicología General Sanitaria o el PIR realizado y ser psicóloga clínica. O el otro caso actual es ejercer de orientadora educativa en un centro educativo, que exigen tener el Máster de Profesorado con la especialidad en Orientación Educativa pertinente. Todo lo demás ya dependerá de tu formación de posgrado que realices pero con el interés de formarte tú misma como psicóloga no porque te lo vayan a exigir.

      Por ejemplo, en mi caso no ejerzo como psicólogo sanitario. Si bien, no te voy a engañar, tener ese título sí que abre muchas puertas. Sin embargo, yo he decidido ejercer en otras áreas de la psicología (deportiva, social, orientación educativa y profesional, familiar, rendimiento personal, etc…) y cuando tengo un caso vinculado más a temas sanitarios lo derivo a un especialista en ese ámbito para evitar problemas.

      ¡Espero haberte ayudado!

      Un saludo,

      Iván Pico

(Español) Servicios de Psicología – ivanpico.es

(Español) Proyecto e3 – EducaEntrenaEmociona

(Español) La Librería de la Psicología

Servizos psicoloxía e publicidade: info@psicopico.com