Os grupos son sistemas sociais complexos presentes en practicamente todos os contextos da nosa existencia. O comportamento grupal pode ser utilizado como ferramenta con diversas finalidades de intervención. Somos seres sociais e as persoas formamos parte de grupos que satisfán as nosas necesidades primarias (sentido de pertenza, identidade…) e serven de fonte de retroalimentación da nosa conduta.
Os grupos como ferramenta de intervención psicolóxica poden ser con sentido terapéutico (psicodrama, Gestalt, análise transaccional, psicanálise, familiar sistémica, cognitivo-conductual, bioenergética…) ou de aprendizaxe (discusión, tutelaje, seminarios…) nos que un coordinador grupal ou terapeuta profesional dirixe unha actividade grupal de forma directa cun obxectivo terapéutico concreto. O coordinador ten o rol de director. Un terceiro tipo de grupos son os chamados grupos expresivos.
>> Artigo relacionado: Que NON son e que SI son as técnicas de dinámicas de grupo.
Ao contrario que nos grupos terapéuticos e de aprendizaxe, nos grupos expresivos o coordinador da actividade cobra un perfil de facilitador da mesma, fomentando así o encontro entre persoas iguais. Os grupos expresivos pretenden que a expresión emocional e das propias vivencias sexan o eixo da actividade de face á consecución do obxectivo da intervención. Os grupos expresivos máis comúns son os grupos de encontro humanistas e os grupos de autoaxuda.
O maior referente deste tipo de grupos é o que reflicte Carl Rogers no seu libro Grupos de Encontro publicado no ano 1970. Nesta obra, Rogers explica como nos grupos de encontro humanistas a concepción do terapeuta como experto pasa a un rol de facilitador dun proceso baseado na forza de crecemento do propio grupo.
Tal e como o define Rogers no seu libro “o facilitador dun grupo que se reúne de forma intensiva pode desenvolver un clima psicolóxico de seguridade, onde se xera en forma gradual liberdade de expresión e diminúen as actitudes defensivas”. Desta forma créase un clima que permite a expresión de sentimentos inmediatos dos membros do grupo tanto cara a eles mesmos como cara aos demais. Xérase unha liberdade emocional para expresar todo tipo de sentimentos, xa sexan positivos, negativos ou neutros que proporciona un clima de confianza recíproca. Os membros do grupo acaban por aceptarse a nivel emocional, físico e mental tal como son.
A mellor forma de explicar o funcionamento dos grupos de encontro é formular as 15 fases que se suceden ao longo do proceso grupal:
Baséanse en explorar o territorio afectivo das persoas co obxectivo de desenmascararse fronte ao resto de participantes arriscándose a compartir cousas persoais e falar de si mesma co resto de persoas que compoñen o grupo.
Este método é utilizado en psicoloxía e en coaching para o desenvolvemento de persoas, a educación non directiva, a mellora do autoconcepto ou a formación en valores persoais e sociais.
> Artigo relacionado: O psicodrama, unha terapia creativa.
–
Referencias bibliográficas.
Rogers, Carl. (1970). On Encounter Groups. New York: Harrow Books, Harper and Row, ISBN 0-06-087045-1
Ver comentarios
en que fecha se publico este articulo?
En noviembre 2016 :)