O talento é a capacidade de entender e desempeñar unha actividade de forma destacada sobre o resto de persoas que tamén a practican, converténdose nun referente para aqueles que o rodean dentro dese ámbito de actuación común. Estas persoas adoitan demostrar unha gran lucidez, creatividade e enxeño na materia en concreto que os fan sobresaír por encima dos demais.
As persoas con talento caracterízanse de maneira práctica por nove grandes trazos xerais:
O talento sen o traballo necesario para puílo pódese desperdiciar
. Non todas as persoas son capaces de manter esas condicións innatas para un determinado posto de traballo ou unha actividade concreta, xa sexa no deporte, o ensino, a dirección empresarial ou realizar encaixe de palillos. Pódense ter as calidades necesarias para desenvolver esa habilidade de maneira máis eficiente que os demais e potencialas ou ben pola contra non ser capaz ou non atopar o contexto apropiado para o seu construír sobre ese cimento un maior potencial.
O carbón é ao talento o que o diamante ao traballo. O talento sen traballo só é carbón. (Iván Pico)
Iso non quere dicir que as persoas sexan mellores ou peores polo feito de chegar ou non a ser talentosas en algo. Seguramente todo o mundo teña unha calidade na que sexa capaz de destacar sobre os demais e nin tan sequera sábeo, ou non está o suficientemente valorada. O talento adóitase asociar co mundo da dirección empresarial, da captación do talento ou por exemplo no deporte. É de todos coñecida a expresión do xogador con talento. Pois moi ben, por moito talento que se teña si non se dan as variables necesarias para explotar esa calidade só o talento non chegará a ser produtivo. Para explotar o talento necesítase traballo, do mesmo xeito que para que unha pedra de carbón potencialmente talentosa, termínese por converter un diamante potencial.
Por tanto, tras esta reflexión, podemos deducir a ecuación do traballo en base á formulada polo experto en recursos humanos Dave Ulrich en 1997. O talento componse de dúas variables fundamentais: capacidade e compromiso.
Por tanto, como xa diciamos nas características xerais das persoas talentosas, as dimensións do talento son tres:
O tres dimensións relaciónanse entre si como pezas fundamentais para conseguir potenciar o talento polo que á ecuación proposta por Ulrich deberíaselle impor a acción que é fundamental para que a engrenaxe funcione e vire cara ao talento. Esta acción pódese dar ou non en función do contexto, que é o que posibilita pór en funcionamento as calidades e compromiso. Por moito que dos dous primeiros puntos téñase, vólvese indispensable ter onde executar ou o apoio necesario para desenvolver o talento.
Este desenvolvemento do talento pódese proporcionar a través do ensino, a formación, os valores que se lle inculcan á persoa na organización e outorgar as oportunidades, o ambiente e as ferramentas necesarias para potencialo. Toda organización debería investir na procura de talento, tanto a nivel interno como externo, explotalo e xestionalo para mellorar o rendemento da persoa que o posúe e por tanto á organización nos seus obxectivos. Todos salguen gañando. Sentirse talentoso en algo é unha das calidades máis autorrealizadoras para calquera persoa que o motivará e incentivará a mantela.
E ti, que talento tes?
_
Referencias:
Ulrich, D. (1997). Recursos humanos Champions. Edicións Granica