O talento é a capacidade de entender e desempeñar unha actividade de forma destacada sobre o resto de persoas que tamén a practican, converténdose nun referente para aqueles que o rodean dentro dese ámbito de actuación común. Estas persoas adoitan demostrar unha gran lucidez, creatividade e enxeño na materia en concreto que os fan sobresaír por encima dos demais.
As persoas con talento caracterízanse de maneira práctica por nove grandes trazos xerais:
O talento sen o traballo necesario para puílo pódese desperdiciar. Non todas as persoas son capaces de manter esas condicións innatas para un determinado posto de traballo ou unha actividade concreta, xa sexa no deporte, o ensino, a dirección empresarial ou realizar encaixe de palillos. Pódense ter as calidades necesarias para desenvolver esa habilidade de maneira máis eficiente que os demais e potencialas ou ben pola contra non ser capaz ou non atopar o contexto apropiado para o seu construír sobre ese cimento un maior potencial.
O carbón é ao talento o que o diamante ao traballo. O talento sen traballo só é carbón. (Iván Pico)
Iso non quere dicir que as persoas sexan mellores ou peores polo feito de chegar ou non a ser talentosas en algo. Seguramente todo o mundo teña unha calidade na que sexa capaz de destacar sobre os demais e nin tan sequera sábeo, ou non está o suficientemente valorada. O talento adóitase asociar co mundo da dirección empresarial, da captación do talento ou por exemplo no deporte. É de todos coñecida a expresión do xogador con talento. Pois moi ben, por moito talento que se teña si non se dan as variables necesarias para explotar esa calidade só o talento non chegará a ser produtivo. Para explotar o talento necesítase traballo, do mesmo xeito que para que unha pedra de carbón potencialmente talentosa, termínese por converter un diamante potencial.
Por tanto, tras esta reflexión, podemos deducir a ecuación do traballo en base á formulada polo experto en recursos humanos Dave Ulrich en 1997. O talento componse de dúas variables fundamentais: capacidade e compromiso.
Por tanto, como xa diciamos nas características xerais das persoas talentosas, as dimensións do talento son tres:
O tres dimensións relaciónanse entre si como pezas fundamentais para conseguir potenciar o talento polo que á ecuación proposta por Ulrich deberíaselle impor a acción que é fundamental para que a engrenaxe funcione e vire cara ao talento. Esta acción pódese dar ou non en función do contexto, que é o que posibilita pór en funcionamento as calidades e compromiso. Por moito que dos dous primeiros puntos téñase, vólvese indispensable ter onde executar ou o apoio necesario para desenvolver o talento.
Este desenvolvemento do talento pódese proporcionar a través do ensino, a formación, os valores que se lle inculcan á persoa na organización e outorgar as oportunidades, o ambiente e as ferramentas necesarias para potencialo. Toda organización debería investir na procura de talento, tanto a nivel interno como externo, explotalo e xestionalo para mellorar o rendemento da persoa que o posúe e por tanto á organización nos seus obxectivos. Todos salguen gañando. Sentirse talentoso en algo é unha das calidades máis autorrealizadoras para calquera persoa que o motivará e incentivará a mantela.
E ti, que talento tes?
_
Referencias:
Ulrich, D. (1997). Recursos humanos Champions. Edicións Granica