Mitos da psicoloxía (II)

Continuación do post: 5 Mitos sobre a psicoloxía.

Mito 6: Utilízase o 10% do cerebro.

Falso. O cerebro utilízase ao completo practicamente para todas as tarefas que realizamos. E ten a súa lóxica, se isto non fose así, para que é así de grande? Evolución. O que si é certo é que non todo o mundo usa a súa capacidade intelectual de igual maneira, pero da mesma forma que un deportista de alto nivel usa moito mellor o seu corpo que outra persoa e non por iso non deixamos de usar os mesmos músculos.

Mito 7: Escoitar a Mozart faiche máis intelixente.

Falso. Isto é o denominado efecto Mozart. Pero o que realmente fai máis intelixente a unha persoa é escoitar, ler ou realizar unha actividade que lle sexa gratificante ao cerebro xa que o reforza na aprendizaxe. Isto foi comprobado mediante estudos nos que a un grupo facíaselles escoitar Mozart e a outros unha historia de Stephen King. Os resultados foron similares para os suxeitos aos que lles gustaban eses tipos de música ou historias. Outra versión do mito é que escoitar a Mozart faiche máis san, pero só o feito de pensar a cantidade de enfermidades que tivo Mozart creo que se desmente por si só.

Mito 8: Os patróns para elixir parella son produto específico da nosa cultura.

Falso. De feito en todas as culturas danse resultados similares á hora de elixir a parella. Os homes puntúan lixeiramente máis o atractivo físico e as mulleres a ambición e o status económico, así como o feito de que os homes as prefiren novos e as mulleres máis maiores. Isto é certo en todas as culturas e non específico da nosa.

Mito 9: Os deportistas atravesan boas e malas series deportivas.

Falso. O certo é que é practicamente aleatorio. O cerebro crea patróns de aleatoriedad pero como tamén lle gusta formarse patróns de onde non os hai e a nosa memoria selectiva fainos crer que é unha boa ou mala serie, normalmente en beneficio do contexto. É como cando tiramos unha moeda ao aire. Hai veces que cae varias veces seguidas cruz, pero non por isto está trucada.

Mito 10: O castigo mellora o rendemento.

Falso. Como dicía Skinner, como moito aprenderase a evitar o castigo. Isto é o que crían os participantes do controvertido experimento de Milgram. A historia conta que os participantes daban o que eles crían que era unha descarga eléctrica letal aos participantes, se contestaban mal. Só porque alguén cunha bata branca dicíallo. Pero esta historia é un mito, por tres razoes. Primeira e máis importante, bátaa do laboratorio non era branca, senón gris. Segunda, aos participantes díxoselles antes e durante o experimento cando mostraban preocupación, que aínda que as descargas eran dolorosas, non eran letais e que en ningún caso causaban dano permanente. E terceira, os participantes non administraron as descargas só porque alguén con bata díxollo. Ao entrevistalos tras o experimento, os participantes dixeron que crían firmemente que o experimento servía a un propósito científico digno que tería beneficios perdurables para a ciencia en contraste á incomodidade non letal momentánea causada aos participantes.

Mito 11: Pódense detectar mentireiros pola súa linguaxe corporal.

Falso. Podemos pescudar certos trazos da personalidade dos individuos pola súa forma de expresarse, linguaxe corporal, patróns verbais, etc. Pero recentes estudos comprobaron que as mentiras son detectadas de forma aleatoria polas persoas, incluso os máis experimentados detectives son incapaces de aumentar a probabilidade de éxito, e o azar é o máis probable. Existe algún caso concreto, como é no caso de persoas desaparecidas, se os seus familiares foron realmente os asasinos da súa persoa querida repítense patróns moi comúns como mover a cabeza, mirar a outro lado, erros no discurso, etc. A unha persoa que no que a afectividad non sexa tan alta é difícil collela nunha mentira se non é por outras razóns máis obxectivas.

Continuación do post: 5 Mitos sobre a psicoloxía.

__

Fonte: Baseado na conferencia TED de Ben Ambridge – 10 mitos sobre a psicoloxía.