Que é a PNL? A Programación Neurolingüística (PNL) estuda aqueles elementos que inflúen na forma de pensar da xente, así como na súa forma de comunicarse e comportarse. A PNL aparece en Estados Unidos na década de 1970 da man do informático e psicólogo Richard Bandler e o lingüista John Grinder cando se atopaban estudando os patróns de actuación de tres influentes psicoterapeutas: Milton Erikson, Fritz Perls e Virginia Satir. Nos seus estudos analizaban as asociacións positivas, as metáforas e o rapport.
Ademais recolleron ideas doutros diversos autores como Korzybski ou Noam Chomsky dos cales aprenderon os patróns de linguaxe típicos. Aos poucos fóronse centrando no estudo do tipo de comunicación que usamos as persoas coa nosa contorna e connosco mesmos. Estudando a estes terapeutas déronse conta de que a forma de actuación era aplicable á análise da actividade humana en diferentes campos: educación, persuasión ou dirección persoal.
Bandler e Grinder estudaron durante un período de case dez anos aos mellores comunicadores do mundo, as persoas que estaban especialmente dotadas en canto a habilidades de comunicación e xestión do cambio. Así, xurdiu a Programación Neurolingüistica como estratexia de comunicación, desenvolvemento persoal e psicoterapia.
Programación. As persoas están programadas desde a súa infancia e eles mesmos prográmanse para organizar as súas propias ideas e actuacións, desenvolvendo hábitos para conseguir os resultados desexados. Unha persoa está programada para realizar accións da vida cotiá: as condutas que se seguen para lavarse os dentes, para vestirse, etc.
Neuro. Todas as condutas son o resultado duns procesos neurológicos que son xerados e son influídos por outros procesos hormonais. Aínda que o comportamento está mediado máis pola actuación das neuronas que polas hormonas.
Lingüística. Os procesos neuronais maniféstanse a partir dunha dobre linguaxe: verbal e non verbal; que se dará á súa vez en dous niveis: consciente e inconsciente.
O obxectivo da programación lingüística é conseguir a mestría persoal en todos os ámbitos da vida.
Os descubrimentos iniciais permitiron o desenvolvemento da PNL tal como hoxe coñécese. Por exemplo, mediante a técnica de rapport ou compenetración, Bandler e Grindler conseguiron crear un ambiente de confianza cos demais. Grazas á comprensión da relación que se dá entre as pautas de linguaxe e os procesos subxacen, atoparon o modo de seguir cos estudos.
A PNL non se basea no estudo do que se fai senón que se centra en como se fai. Por tanto, non é unha teoría convencional, senón máis ben trátase de algo práctico, conformada esta práctica por un conxunto de modelos, de habilidades e técnicas que axudan a pesar e a actuar de forma eficaz.
Ao encadear os comportamentos elabóranse uns patróns conscientes que poden ser máis ou menos complexos: facerse o nó da gravata, conducir un coche, escribir, nadar, etc. Cando se conseguen dominar e controlar, convértense en hábitos que xorden de forma automática, por tanto de maneira inconsciente. Realizar unha tarefa de forma automática ten a vantaxe de que a mente non esixe tanta atención e, por tanto, tampouco demasiada enerxía.
A Programación Neurolingüística baséase en 10 supostos que sen ser absolutos céntranse en comprobar a efectividade dos mesmos na vida real.
Exemplo de Programación Neurolingüistica (PNL)
Por exemplo, alguén pode tentar facer un cumprido e atoparse con que o receptor de devandito cumprido tomoullo como algo ofensivo. Por iso, dise que o problema reside na forma de comunicar a mensaxe e, para a PNL, é esta forma de comunicalo o obxectivo do cambio, tanto a nivel semántico como nos modos de expresión.
A PNL vai permitir:
