A comunicación é un dos sustentos da evolución de toda especie, é a capacidade de poder transmitir información duns a outros de maneira que iso sirva para mellorar diferentes aspectos da nosa vida. Aprender unhas boas habilidades comunicativas é por tanto unha das mellores ferramentas de mellora persoal grazas ás cales poderemos relacionarnos coa nosa contorna de maneira máis eficiente mediante diálogos máis fluídos e de maior calidade.
Son moitas as competencias que ao longo da nosa vida imos adquirindo coa propia experiencia de comunicación. Somos seres sociais e desa interacción imos aprendendo diferentes mecanismos de mellora das nosas habilidades sociais de maneira innata. Con todo, si facémonos conscientes dalgunhas das mellores estratexias melloraremos substancialmente as nosas relacións interpersoais. Estas son algunhas delas.
É importante que a persoa que se está comunicando connosco saiba que a estamos entendendo e senta esa retroalimentación que mellorará a calidade da mensaxe, farao máis conciso e evitará divagaciones na conversación. Podemos realizar pequenos xestos como asentir coa cabeza, ou dicir algunhas palabras que suxiran que se está entendendo o que se está dicindo. Usar palabras como “entendo…”; “si..”; realizar algunha pregunta para aclarar o que se está falando ou mesmo realizar comentarios para enriquecer o diálogo. A conversación flúe mellor si tanto mensaxeiro como receptor pon do seu parte para logralo.
En ocasións, durante unha conversación a persoa que transmite unha mensaxe non o fai do todo libre senón cohibido por algún tipo de temor ou medo a expresar as súas crenzas e sentimentos á persoa que ten diante. A asertividad é esa capacidade emocional de saber expresar o que se quere sen danar aos demais. É a habilidade social de saber dicir que “non” ante unha petición que non se quere realizar sen crear conflito.
Polos ollos entra moita información e son altamente expresivos. Cando miramos a outra persoa cando fala estamos a outorgarlle a nosa confianza. A mirada é o primeiro conector entre dúas persoas polo que se debe mirar aos ollos cando se fala, aínda que non de forma abusiva e aproveitar os espazos na conversación para mirar cara a outro lado, pero si mirar aos ollos cando se está explicando, sobre todo nos temas máis importantes da conversación. Estas miradas poden dar información relevante sobre o que é máis importante do diálogo. A mirada tamén é un estímulo de feedback para coñecer que nos están escoitando, que non só ouvindo.
As palabras que dicimos deben ser consonantes coa emoción que sente cando as expresamos. As emocións son os procesos psico-fisiológicos que nos inducen a actuar dunha determinada maneira. Traballar a nosa intelixencia emocional a través do autoconocimiento e saber pór nome a nosas propias emocións axudará a que esa información emocional estea ben trasladada ao noso discurso.
Relacionado cunha boa xestión emocional está a capacidade empática de porse no lugar do outro a nivel afectivo para saber como se pode estar a sentir a outra persoa e si esa emoción é coherente co que quere expresar. Ser empática axudará a mellorar o fluxo da comunicación xa que podemos achegar comentarios afectivos que melloren o entendemento emocional do que se quere comunicar.
Non só comunicamos con palabras senón que tamén o facemos cos nosos movementos corporais, a distancia á que nos atopamos, os xestos que realizamos con brazos, mans e pernas. É importante non ter unha posición moi defensiva (a non ser que si queremos defendernos dun ataque), para iso podemos evitar ter os brazos cruzados ou lanzar miradas desafiantes.
As posturas de dúas persoas (ou de máis) non teñen porqué ser as mesmas, de feito non adoitan selo. Isto é algo que evolutivamente fainos mellorar porque aprendemos dos acertos dos demais e tentámolos replicar nas nosas conversacións. Ante esta situación de desequilibrio de intereses é importante manter a conversación cando estes intereses si sexan comúns sen invadir demasiado á outra persoa ata que aos poucos dialóguese até un punto máis en común da temática que se estea tratando. Iso si, respectando as crenzas e ideais dos demais e realizando unha comunicación non violenta.
Por último e non menos importante é tentar crear un clima distendido e sen tensións, que mellore a complicidade na conversación e, de ser necesario, que o sentido do humor sexa parte da conversación. A todos gústanos a risa, tanto a nosa como vela nos demais.
